รุ่งเช้า..จอมลาราศีมีนออกเดินทางแต่เช้า ลำแสงแรกของวันกำลังแทรกตัวผ่านม่านเมฆ หมอกยามเช้าไล้ลอยอ้อยอิ่งอยู่บนพรมหญ้า
จอมเร่งฝีเท้าขณะแดดยังไม่แรงร้อน คล้อยสายก็ถึงเขตหมู่บ้าน จอมแวะเข้าไปหาอาหารรับประทาน ระหว่างกำลังรับประทานอาหารได้ยินเสียงโต๊ะข้าง ๆ สนทนา
“ฟังว่าเมฆาล่องลอยจะผ่านเส้นทางนี้ เรื่องนี้เจ้าคิดว่าเที่ยงแท้เพียงไร?”
“เป็นความจริง” อีกคนโต้ตอบ “ข่าวนี้ข้าได้มาจากทำเนียบเซียน
เมฆาล่องลอยจะมาคารวะท่านสูญญตาจารย์”
“เช่นนั้นข้านับว่ามาไม่เสียเที่ยว เผื่อจะได้ขอคำชี้แนะสักกระดานสองกระดาน”
“อืมม์” อีกคนพยักหน้าสายตาคอยมองผู้คนที่สัญจรผ่านหน้าร้านอาหาร
พวกเขาเป็นเหล่านักเดินหมากนั่นเอง มีคนจากทำเนียบเซียนจะไปคารวะท่านสูญญตาจารย์ด้วยหรือนี่..จอมคิด จ่ายค่าอาหารเสร็จจอมกำลังจะออกจากร้าน ชายคนหนึ่งตรงเข้ามาทัก
“ท่านเมฆาล่องลอย ข้าพเจ้ามาคอยท่านอยู่ที่นี่แต่วันวาน”
พอได้ยินคำเมฆาล่องลอย ผู้คนพลันลุกจากเก้าอี้เข้ามารุมล้อม
“ท่านหมายถึงข้าพเจ้าหรือ?” จอมถาม
“ใช่ท่าน ข้าพเจ้าจดจำท่านได้แม่นยำ วันที่ท่านทำศึกลือลั่นกับอสูรหล็กไฟสะท้านไปทั้งวงการเซียน ข้าพเจ้าก็ชมดูอยู่ที่นั่น”
“ไยจึงเรียกข้าพเจ้าว่าเมฆาล่องลอย” จอมสงสัย
“เป็นฉายาที่เหล่าเซียนตั้งให้ท่าน หรือท่านไม่ทราบ?”
จอมได้แต่ส่ายหน้า ชายคนนั้นหันไปคว้ากระดานหมากรุกขึ้นมากำไว้แน่น กล่าวด้วยแววตาวอน
“รบกวนท่านแนะนำข้าพเจ้าสักกระดานเถิดท่าน”
จอมยังงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้แต่พยักหน้า
กระดานหมากพร้อมชุดหมากรุกถูกจัดวางบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว ผู้คนรายล้อมเข้าทักทายทำความรู้จักกับจอม จอมอยากไปให้ถึงสูญญตารามโดยเร็วด้วยเกรงจะค่ำมืด แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธเหล่านักเดินหมากจึงร่วมเดินหมากกับพวกเขาหลายกระดาน
เหล่าเซียนหมากเต็มไปด้วยความลิงโลด ทุกคนช่วยกันออกความเห็นเอาจริงเอาจังส่งเสียงดังวิจารณ์หมากอย่างออกรส คนแล้วคนเล่าผลัดกันเข้ามานั่งตรงข้ามจอมขอแค่ให้ได้เดินหมากกับระดับเทพที่พวกเขาชื่นชม นั่นนับเป็นความเปรมใจของเหล่านำเดินหมากยิ่งแล้ว
จนล่วงเวลาบ่ายคล้อยจอมเกรงจะเดินทางถึงสูญญตารามยามมืดค่ำ
จึงร่ำลาบรรดาเซียนหมาก
“ท่านเมฆาล่องลอยขอพวกเราเดินไปส่งเป็นเพื่อนท่านจนถึงสูญญตารามเถิด” ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“ใช่! พวกเราจะเดินไปด้วยกัน” มีเสียงร้องรับสนับสนุน จากนั้นต่างคนต่างส่งเสียงกันอื้ออึง จอมได้แต่ฝืนยิ้มไม่รู้จะทำประการใด
เหล่าเซียนหมากพากันออกเดินเป็นกลุ่ม ครั้นผ่านบ้านเรือนพอได้รู้ว่าเป็นกลุ่มของเมฆาล่องลอยที่กำลังไปคารวะท่านสูญญตาจารย์ ชาวบ้านที่หลงใหลการเดินหมากพากันเข้าร่วมสมทบจนกลายเป็นกลุ่มใหญ่ ต่างพูดคุยวิพากษ์วิจารณ์ถึงการเดินหมากของจอมในวันประลองเข้าทำเนียบเซียน พวกที่อยู่ในเหตุการณ์กลายเป็นที่สนใจถูกรุมซักถาม กระทั่งวิเคราะห์ถึงการชิงตำแหน่งยอดเซียนที่ครั้งนี้จะเพิ่มความเร้าใจขึ้นอีกมากหลาย
เสียงพูดคุยเฮฮาระงงมาตลอดทางจนลุถึงสูญญตาราม จอมเกรงจะเป็นการรบกวนความสงบของสถานที่จึงได้ร่ำลาเหล่าเซียนหมากอีกครา
ทั้งหมดนัดหมายพบเจอกันอีกครั้งในวันชิงยอดเซียนเพื่อไปให้กำลังใจจอม
จากนั้นจึงได้แยกย้ายจากกัน
ว่ า ง ก็ คื อ เ ต็ ม.....เ ต็ ม ก็ คื อ ว่ า ง
สูญญตาจารย์
